Πριν κάνα δυο μήνες έτυχε να βλέπω ειδήσεις. Ξέρεις τώρα βαρύγδουπες συζητήσεις με 6 παράθυρα -γύρω γύρω τα κοράκια και στην μέση ο εκαστοτε ''μαϊντανός''. Σε εκείνο το δελτίο στην μέση βάλανε τον Τσιπρα.
Δεν θα κάτσω να σχολιάσω αυτά που είπε ο Τσιπρας γιατί καταρχήν δεν τα θυμάμαι και επίσης δεν είναι επί της παρούσης. Αυτό που μου κανε εντύπωση ήταν πόσο εκλεπτυσμένο κοτέτσι έχει γίνει η τηλεόραση. Μα πρώτη φορά είδα ''σοβαρούς'' ανθρώπους να κάνουν σαν παιδιά, κάνοντας τα πάντα ώστε να βρουν ένα αρνητικό στον Τσιπρα ντε και καλά.
-->''Κύριε Τσιπρα η ηλικία σας είναι πλεονέκτημα η μειονέκτημα?'' Ε.. οκ τι θες να σου πει ο άλλος.. ‘’Ναι…αισθάνομαι ‘άσχημα’ που είμαι 33, με συγχωρείτε κιόλας..’’
-->''πουκάμισο με ή χωρίς γραβάτα?''..
Δεν θα πέσω στην παγίδα να αναλύσω το πόσο 'προοδευτικό' είναι να πάει κανείς στη βουλή η δεν ξέρω και γω που χωρίς γραβάτα. Θα το πάω μάλλον παράμεσα. Ο κάθε Τσίπρας εκεί μέσα έδωσε-δίνει εξετάσεις κάθε μέρα. Μιλαω για τα ΜΜΕ. Θα μου πει ένας άλλος, ‘’οκ έχει ωραία εικόνα τον προωθούν και τα ΜΜΕ τι άλλο θες?’’
Το θέμα δεν είναι η γραβάτα ή όχι, το θέμα είναι η στάμπα που προσπαθούν να του δώσουν. Απανωτές ερωτήσεις που στο τέλος της απάντησης του, συνοδεύονταν με ένα μπράβο από το εκάστοτε κοράκι όποτε του άρεσε η απάντηση του Τσιπρα και με μια ειρωνεία- μπηχτή όποτε δεν του άρεσε.
Τον γυροφέρανε σαν τα σκυλιά που βλέπουν ξένο σκυλί ανάμεσα τους. Τον μύρισαν, τον ρώτησαν, τον ειρωνεύτηκαν με μοναδικό σκοπό να του βάλουν και καμια ‘’σφραγίδα σαπίλας’’ κάτι σαν Welcome στη σοβαρή σαπίλα.
Το θέμα με όλους αυτούς είναι πως –ανεξαρτήτως Τσιπρα – ότι καινούργιο, ελπιδοφόρο , νέο-φερμένο ,μη-σάπιο θέλουν να το ορίσουν αμέσως. Να του δώσουν συντεταγμένες ώστε να το παρακολουθούν, να το δοκιμάσουν να δουν αν πληρεί τις άθλιες προϋποθέσεις τους.
Κάτσε ρε… Δώσε λίγο χώρο να ‘’αναπνεύσει’’ η κατάσταση, κάποιο χρόνο να δοκιμαστεί, να πει τις απόψεις της. Δηλαδή τόση μιζέρια σε κάτι που αχνοφαινεται καλό και νέο. Δώσε μια ευκαιρία- τουλάχιστον να μιλήσει ο άλλος.
Τι σκατά δημοκρατία ευαγγελιζόμαστε ?..
Τυχαία σου λέει ο άλλος, ανεβαίνει αυτός μωρέ, είναι οι περιστάσεις που ευνοούν
για ‘’παιδική χαρά’’ και αριστερές απόψεις. Οκ ας το δεχτώ μέχρι κάποιο σημείο. Έχει σκεφτεί κανένας πως στην ουσία η ‘’παιδική χαρά’’ της πολιτικής τόσα χρόνια ήταν αυτοί οι ‘’βατο-κρυμμένοι’’ πολιτικοί που στηρίχτηκαν απλά σε μια γραβάτα και ένα κουστούμι? Μήπως το παιχνίδι γίνεται σοβαρό πια και μεταφέρεται σε ένα καινούργιο…γήπεδο?
Βέβαια όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια λένε. Βέβαια σε αυτή την καινούργια κατάσταση βλέπει κανείς και άτομα που την ακολουθούν με σκοπό να μεταφέρουν στο καινούργιο γήπεδο την παιδική χαρά τους ή να πάρουν λίγο μυρωδιά και αυτοί από το ‘’νέο-φερμένο’’. Οκ, δεκτό κατ’εμένα, απλά οι καλές προθέσεις γίνονται εύκολα σάπιες καμιά φορά. Μου θυμίζει λίγο την γεροντοκόρη που πάει στο δωμάτιο της μικρής 20χρονης και την γυροφέρνει έτσι ώστε να δοκιμάσει και αυτή ακόμα και σ’ αυτή την ηλικία το προκλητικό στριγκάκι της μικρής, την ώρα που η μικρή θα μιλάει στο τηλέφωνο!
Τεσπά, υγεία μωρέ και θα τα βρούμε, απλά καλοπροαίρετοι να είμαστε μερικές φορές και τουλάχιστον ας ακούμε τι έχει να πει ο διπλανός μας, γιατί εύκολα καμιά φορά θυμίζουμε την παροιμία ‘’Δε γα***** εσύ και ο γρύλλος σου’’ !
Rock on!
Y.Γ. Η παροιμία ολοκληρωμένη είναι ‘’Δε γαμιέσαι εσύ και ο γρύλλος σου’’! Για να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις , μια απλή παροιμία είναι, ας μην είμαστε συντηρητικοί εκεί που δεν υπάρχει λόγος!
Πώς?
Ναι..
